Secesja wiedeńska i totalne lenistwo

Tak sobię myślę, że lenistwo to moja najgorsza wada. Co prawda nie jestem AŻ TAK leniwa, lubię pracować i nawet się uczyć, ale każda oznaka lenistwa na tych studiach jest godna potępienia i smażenia się w ogniach piekielnych. Czasem jestem szczęśliwa, ale czasem nachodzą mnie czarne myśli i zastanawiam się po co ja posłuchałam Tego Pana i złożyłam papiery na tenże kierunek. Mówił, że się nadaję. Mówił, że jestem bystra, mądra, silna. Nie przewidział, że jestem leniwa ;P

A tak wygląda moje biurko. Chciałam się z kimś podzielić tym, co moje oczy widzą od 3 tygodni 15 godzin na dobę, non stop. Altlas Nettera leży sobie tak niepozornie od ponad tygodnia. Budzik mojego dziadka, który nieśmiało skrył się za kubkiem, został kupiony przez mojego dziadka w ZSRR (hell yeah), ma ze 20 lat i nastawiam go scyzorykiem. Ale chodzi. I nie umiem się z nim rozstać.

Na szczęście mam kilka pamiątek, które rozjaśniają moją zachmurzoną twarz, skupioną wiecznie na nerwach somatycznych. Mam poduszeczkę z Chorwacji od Ukochanego, pin-upową pocztówkę, kochaną karteczkę N+D i schowaną w rogu (wyciętą z podręcznika od polskiego) reprodukcję "Pocałunku" G. Klimta. I do tego właśnie zmierzałam, robiąc dłuuugi wstęp.

 "Pocałunek" Gustawa Klimta jest moim ulubionym obrazem secesji wiedeńskiej. Jest może nieco oklepany, ponieważ możemy go spotkać go na każdej filiżance, obrazie czy plakacie w różnych sklepach, ale oddaje bliskie mojemu sercu uczucie miłości i bezpieczeństwa. Z innych dzieł Gustawa Klimta przemawia do mnie "Medycyna":

"Dzieło spotkało się z niezrozumieniem i było ostro krytykowane, przede wszystkim przez lekarzy i władze uniwersyteckie, niezadowolonych z wymowy obrazu". Oni chyba nie studiowali medycyny w Łodzi. Przecież ten obraz doskonale oddaje uczucia studenta medycyny przed kolokwium z anatomii! Nagie postaci to symbol niewiedzy, szkielet- metafora dwójki i poprawy, a kobieta u dołu zdaje się mówić: "Trzeba było się uczyć, a nie przeglądać blogi". Jeżeli autor miał to na myśli, to gratuluję przedstawienia tak wymyślnych metafor panicznego strachu ;)

Secesja ma w sobie coś pociągającego. Może to pastelowa kolorystyka, może łączenie różnych stylów kompozycyjnych w jednym dziele. Pasonuje mnie przełom wieku XIX i XX. Nastrojem społeczeństwa był niepokój i strach przed nowym stuleciem, czuć było zbliżającą się wojnę, nikt jeszcze nie wiedział jaką destrukcję przyniosą następne lata. Poza tym moda i sztuka zmieniała się rok w rok. W 1890-1900 roku kobiety nosiły gorsety i długie suknie, a już 30 lat później spodnie, przewiewne spódnice. O tym muszę napisać notkę, bo moda XX wieku mnie FASCYNUJE.
Wracając do secesji.

Alfons Mucha

Artyści zaczęli wychodzić poza ramy antycznego porządku, szukali nowego sposobu wyrażania sztuki- przestali przestawiać historyczne wydarzenia. "Obrazy charakteryzowały się giętką, płynną i ruchliwą  linią oraz bogatą ornamentyką, zwłaszcza roślinno-zwierzęcą". Rozwój technologii spowodował wplecenie maszyn w ramy obrazów secesyjnych. No i teraz rzecz, która mnie nie zdziwiła- otóż około roku 1905 przestano interesować się secesją, zaczęto uważać ją za synonim złego smaku. Taka 'wieś tańczy i śpiewa', zresztą patrząc na niektóre obrazy, wcale się nie dziwię. Jako pierwszy do secesji nawiązał i pochwalił mój ukochany Salvador Dali, którego album z obrazami jestem szczęśliwą posiadaczką.

 Valentin Serov

 

Virginia Frances Sterrett

Jeszcze raz Gustav Klimt

Połowa łódzkich kamienic jest przykładem secesyjnych projektów. Nic dziwnego, że podoba mi się ten styl.

Pałac Poznańskiego. Co prawda to chyba jest neobarok i neorenesans, ale u mnie ma być przykładem secesji ;) powstał akurat w tych latach.

Pałacyk Elektrowni Łódzkiej, obecnie Centrum Badań Niemcoznawczych, o fuj. Niemiecki!

Rektorat Politechniki! Mam nadzieję, że mają lepszych pracowników niż mój umed -.-

Willa Kindermana

Jeszcze jeden budynek, choć nie secesyjny, ale również bliski memu sercu: Collegium Anatomicum, w którym odbywa się lwia część moich zajęć (i stresów). Moim zdaniem budynek jest przepiękny, aczkolwiek stary i nieodnowiony. Ale ma potencjał!

Czym był wcześniej? Ha, otóż był to... Dom Starców i Kalek ;)

W ramach przedstawiania sztuki, mogę przedstawić też sztukę Natalii.

Kiedy mi się już wybitnie nudziło, podpisałam kubek moim nickiem. Świetnie. Szczyt artystycznej kreacji. Zobaczycie, jeszcze o mnie będą pisać na Wikipedii. 


Ogółem, nie jestem w dobrym humorze, obawiam się wtorku i mam ochotę wyjechać choć na chwilę z tego miasta(nawet pomimo tych pięknych secesyjnych budynków), z tego kraju, gdzieś gdzie jest ciepło i świeci Słońce. Palmami bym nie pogardziła.
Czas wrócić do serduszka.
Anatomio, przybywam!