Jesień

Jestem załamana i nie bardzo mam komu to powiedzieć, bo nikt nie może mnie już w tym względzie słuchać. Nienawidzę klimatu w jakim się znajduje Polska. Nienawidzę września, października, listopada, grudnia, stycznia, lutego, marca i kwietnia. Dla mnie już zaczęła się jesień. Październik to już dla mnie zima i trwa ona do końca marca, w kwietniu zaś znowu następuje jesień. Po czym zaczyna się wiosna w maju i czerwcu, z których i tak nie korzystam bo jest sesja. Następuje lato, o ile Bóg da ciepłe lato czyli lipiec i sierpień.

Jestem załamana, bo już czuję to zimno, które mnie ogarnia, wnika pod koszulkę, smaga bose stopy, sprawia, że dłonie, nos i uszy są lodowate. Zimno, które wbrew mojej woli pcha mnie w stronę kuchni i mówi "Zjedz sobie trochę więcej kotlecika. Na zimno najlepszy jest płaszczyk z twojego własnego tłuszczyku..."! I o ile latem olewałam każdy kotlecik, a każde ciasteczko nie wzbudzało we mnie żadnych tęsknych uczuć, o tyle teraz gdy siedzę w grubych skarpetkach i polarze muszę się opierać, żeby nie skubnąć kawałka. Niektóre dziewczyny chodzą jeszcze w sandałkach i letnich sukienkach. Ja w rajstopach i spodniach przemykam do auta, gdzie mogę włączyć ciepły nawiew. Stwierdziłam, że w tym roku mam zamiar odesłać do diabła wszelką elegancję, kozaczki na obcasach i płaszczyki i jeżeli będzie mi naprawdę zimno kupię sobie trapery. Trapery. O desperacjo.

Jestem załamana, że wieczory znów będą się skracać, a za oknem ciemność będzie zapadała już po południu. Że zamiast na słońcu, będę zmuszona siedzieć przy sztucznym świetle lampki. Mieszkam za miastem i jedyne co widzę za szybą wieczorem to nikłe światło jednej latarni i kilka oświetlonych okien innych domków. I ciemność, ciemność, ciemność.

Nie powinnam narzekać, wiem o tym. W zasadzie takie narzekanie jest mocno nie na miejscu, bo niby co klimat Polski ma z moimi pretensjami zrobić? Może ze współczuciem i litością popatrzeć na mnie i kazać ubierać ciepłe buty i czapkę.

Może jakoś to przetrzymam, ale już pogarsza mi się humor, kiedy myślę o deszczach i wiatrach. Najwyżej w przyszłości zmienię miejsce zamieszkania na cieplejsze.
Najlepiej na saunę świerkową, 88 st cel.

Mazury

Cudze chwalicie, swego nie znacie, przynajmniej ja. Nie sądziłam, że Polska może być taka piękna. Miałam okazję spędzić weekend na mazurach i jestem zachwycona. Pofałdowane tereny, krajobraz tryskający zielenią i czyste powietrze okazały się przepisem na zakochanie się w swoim kraju.